Χρόνος

Κάποτε έλεγα πως έφταιγε ο καιρός.

Με τον χρόνο έμαθα τις σιωπές.

Έμαθα να μην ρωτάω «γιατί».

Έμαθα ν’ απαντάω με «ίσως».

Κρύβομαι στο δωμάτιο,

πίσω απ’ τους τοίχους, μέσα στην ντουλάπα, κάτω απ’ το τραπέζι.

Βυθίζομαι στην πολυθρόνα και μετράω:

Ζωή, Απουσία, Ψέμα, Αίμα, Ερημιά

Μετράω τα σκληρά μας χρόνια και τις πέτρες.

Αυτές που έπεσαν κι αυτές που έμειναν.

Αυτές που έριξα.

Αυτές που κατάπια.

Τώρα λέω πως φταίει ο χρόνος.

Αυτός που φθείρει και φθείρεται.

Λάνια- Κύπρος, Μάρτιος 2019

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s