Μήνας: Φεβρουαρίου 2017

Της Τυρινής

marouthkiΣχολιάστε

Στους  συνοικισμούς προσφύγων σε περιτριγυρίζουν οι μυρωδιές και τα έθιμα των χωριών που άφησες, αλλά κουβαλάς πάντα μαζί σου. Σήμερα κτύπησε η πόρτα του σπιτιού μου για να μπουν αχνιστά τα πουρέκια με χαλούμι και δυόσμο από τα ζαρωμένα χέρια της γιαγιάς Μαρούλας, που με το υγρό της βλέμμα μου είπε «εν της Τυρινής κόρη μου». Και το σπίτι μοσχοβόλησε αγάπη.

12801204_10153844534570590_8968495460717119891_n

Κύπρος, 2016

Αρχοντικά μπαλκόνια

marouthkiΣχολιάστε

Κρυμμένη πίσω από τις κεντητές κουρτίνες, με μάτια βουρκωμένα και πηγμένα δάκρυα, με κάτασπρα μαλλιά γύρω στα ενενήντα περιμένει τον θάνατο. Και τα παιδιά της περιμένουν το φευγιό της, ώστε να΄ρθουν αυτά στ΄αρχοντικό, να το γκρεμίσουν για να υψώσουν να δικά τους μεγαθήρια. Αυτά τα παιδιά, που εκείνη έλουζε και χτένιζε τα μαλλιά τους , τους φιλούσε στο μέτωπο για καληνύχτα, έτρεφε τ΄όνειρά τους  και προίκιζε πλουσιοπάροχα κάθε στιγμή.  Αυτή η γυναίκα είναι η θλίψη του πλούτου και της προίκας ενός γάμου καταδικασμένου στη σιωπή. Αυτή η γυναίκα είναι το φυλακισμένο χαμόγελο που χώνεται πίσω από τούτα τα μπαλκόνια και περιμένει τη λύτρωσή της.

16833569_10154807375040590_1712831988_o

Κύπρος, Φεβρουάριος 2017

Τσίκνα και δυσοσμία

marouthkiΣχολιάστε

Παντού τσίκνα και δυσοσμία. Στους δρόμους, τα μαγαζιά, τα σπίτια. Βρίζουμε τον κόσμο γύρω μας, βρίζουμε τους δημοσιογράφους, βρίζουμε τους αστυνομικούς, βρίζουμε στα γήπεδα, βρίζουμε τους αλλοδαπούς, τους αλλόθρησκους, τους αλλόγλωσσους. Παίρνουμε τη σειρά του μπροστινού στις δημόσιες υπηρεσίες, περνάμε με κόκκινο, δεν δίνουμε προτεραιότητα σους πεζούς, σπρωχνόμαστε στις κυλιόμενες σκάλες, σκαλίζουμε εκεί που δεν μας σπέρνουν.

Στα λεωφορεία μυρίζει τσίκνα και τηγανίλα.Οι άνθρωποι σκυθρωποί και σκυμμένοι, πηγαίνουν κι επιστρέφουν κουρασμένοι και βασανισμένοι. Κρύβονται μέσα στα παλτά τους και μέσα στα σώματά τους εκτυλίσσεται το δικό τους δράμα. Ρούχα και σάρκα μυρίζουν τσίκνα. Μοιάζει να μην έχουμε απορροφητήρες σ΄αυτή τη χώρα. Όλες οι μυρωδιές μένουν επάνω μας και ξινίζουν. Η μυρωδιά του δευτέρου παγκοσμίου, η μυρωδιά του εμφύλιου, η μυρωδιά της χούντας, η μυρωδιά της εισβολής του 74΄, οι μυρωδιές των δημοψηφισμάτων.  Και μεις τρώμε τις σάρκες μας.

Δεν αντέχεται η αποφορά και η δυσοσμία μας. Ας βάλουμε επιτέλους τα ρούχα στο πλυντήριο. Ας σταματήσουμε να τηγανίζουμε. Ας πλυθούμε επιτέλους.

Άλμπουμ

marouthkiΣχολιάστε

Οι φωτογραφίες της παιδικής ηλικίας, τα πρώτα βήματα, οι μελανιές στα γόνατα, οι ουλές στα χείλη και το πηγούνι, το πρώτο ποδήλατο, οι βόλτες στα καρουζέλ,  τα πάρτυ γενεθλιών, οι πύργοι στην άμμο πολλών καλοκαιριών, οι παραστάσεις του μπαλέτου, η αποφοιτήσεις, τα καπέλα στον αέρα, οι φίλοι και οι έρωτες στα χρόνια της αθωότητας, τα ταξίδια, η ζωή στα ξένα, οι αναχωρήσεις, τα μαντήλια στα τρένα, οι επιστροφές, οι πρώτες αποτυχίες, οι απαραίτητες λύπες, οι ήττες των συναισθημάτων, οι σωματικές αντιδράσεις,  τα χαρμόσυνα νέα για κάθετι καινούργιο, οι πρώτες ρυτίδες, οι απώλειες, οι αποχαιρετισμοί.

Η ζωή μας ένα άλμπουμ ιστορίες