Κοντά στο σπίτι μου μένουν κάποιοι μετανάστες, από την Συρία, οι οποίοι μοιράζονται μια στέγη- στην πανάκριβη Λεμεσό- γιατί βρέθηκαν από τύχη ή ανάγκη εδώ για να δουλέψουν. Τον τελευταίο μήνα, όταν επιστρέφουμε αργά στο σπίτι από τα φροντιστήρια βλέπω έναν από αυτούς, ούτε τριάντα δεν μοιάζει να είναι, να κάθεται στο πεζοδρόμιο απέναντι από το σπίτι μου και να μιλάει για ώρα σε βιντεοκλήση στο τηλέφωνο. Μιλάει μάλλον στο κορίτσι ή την γυναίκα του, και όταν βγαίνω στον κήπο τον ακούω να μιλάει την γλώσσα του στον άνθρωπό του. Συνήθως νιώθω πως αυτή η ώρα είναι η καλύτερη ώρα της μέρας του, άλλοτε όταν κλείνει το τηλέφωνο κάθεται και καπνίζει για αρκετή ώρα, καπνίζει τη δυσκολία της απόστασης, της μη εγγύτητας, εν τέλει της τρυφερότητας και της συντροφικότητας που σίγουρα μια οθόνη δεν μπορεί να του προσφέρει. Απόψε βγήκα έξω και καθόταν στο πεζοδρόμιο, μιλούσε και γελούσε ώρα με το κορίτσι του στο τηλέφωνο. Όταν έκλεισε το τηλέφωνο με είδε, χαμογέλασε και μου φώναξε «Καλή νύχτα πόψε». Κάποιες φόρες, κάποια λέπτα τρυφερότητας-όσα μίλια κι αν χωρίζουν τους ανθρώπους- αρκούν για να νιώσει ο άνθρωπος την αγάπη που τόσο του λείπει.
Η τέχνη του εξώφυλλου
Απόψε θέλω
Απόψε θέλω να κοιμηθώ με φως,
να μην φοβάμαι την αρρώστια την κακιά
να μην θυμάμαι
τα τραύματα και τις πληγές
τα παιδικά μου χρόνια
την κακοποίηση στην εφηβεία
τον αποτυχημένο γάμο μου
τους ατυχείς έρωτες
τις χαμένες φιλίες
την μοναξιά που φώλιασε στο σπίτι.
Αποψε θέλω να κοιμηθώ με φως
πάνω στο σώμα μου που γέμισε με βλάβες.
Απόψε θέλω να κοιμηθώ με φως,
να μην ξεχάσω πως κάποτε ξαπλώναμε αγκαλιά
κι ας μην γεράσουμε ποτέ μαζί.
Πως η Ιστορία σαρώνει τους ανθρώπους και ξανασχεδιάζει τις πορείες τους
Mητρότητα
Τα γεννάς εύκολα ή δύσκολα, συνήθως είναι δύσκολα, καμία γέννα δεν είναι ωραία, ούτε τους πόνους της γέννας ξεχνάς ποτέ (κοιλοπονούσα χψ ώρες και γέννησα μετά από άλλες τόσες) κι ας μην λέμε χαριτωμενιές. Mέχρι ν’ ακούσεις το πρώτο τους κλάμα, κλαις και συ από χαρά, από τον πόνο, από την επιλόχεια που ακολουθεί. Κλαίνε μετά γιατί πεινάνε, κλαίνε γιατί χτυπάνε, κλαίνε γενικώς και ειδικώς, κλαις και συ, γιατί τα βλέπεις να πονάνε, γιατί δεν ξέρεις αν η αντίδρασή σου είναι σωστή (και τι σημαίνει πάλι τούτο) κι εσύ (πρέπει) να είσαι εκεί. Μετά κλαίνε, γιατί δεν πέτυχαν εδώ κι εκεί, κλαίνε γιατί τους τέλειωσε ο έρωτας, γιατί χωρίσανε, γιατί οι φίλοι δεν ήταν τόσο φίλοι, γιατί η ζωή είναι άδικη, γιατί δεν γίνεται να τα έχουμε όλα. Εσύ είσαι δίπλα τους. Κλαις μαζί τους ή κρυφά τους, γελάς, τραγουδάς, ταξιδεύεις μαζί τους, δίνεις συμβουλές, αρχές, κουράγιο, γνώση δική σου ή δανεική, πολλές αγκαλιές, ατέλειωτα φιλιά. Είσαι εκεί. Από τότε που ανοίγουν τα μάτια τους στον κόσμο μέχρι να κλείσεις τα δικά σου. Λένε πως τα πρώτα σαράντα χρόνια της μητρότητας είναι δύσκολα. Δεν ισχύει. Ένας ρόλος ζωής δοσμένος ψυχή τε και σώματι, καλό- ή κακοπαιγμένος κι ακατάπαυστος.
Motherhood: a never ending story.
Γαλήνη
Μια ευτυχία με κυκλώνει
Έζησα πολλά χρόνια μόνη
ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους
που έλεγαν πως μ’ αγαπούσαν.
Τώρα, μια ευτυχία με κυκλώνει,
όταν μόνη μου πια ξέρω
τι σημαίνει
το σ’ αγαπώ.
Απολογισμός
Ξυπνώ αχάραγα για να πάω στη δουλειά μου στην πρωτεύουσα. Τούτες τες μέρες, επιάσαν οι κρυάδες του σσιειμώνα, βρέσσιει ασταμάτητα, πράμαν καλόν για το νησίν μας που διψά, έσσιει όμως τζαι τζείνην την κρυάδαν που περνά σε κάθε σου κύτταρον τζαι τουρτουράς ώσπου να μπεις κάπου που εν βραστά ή ώσπου να σου φανερωθεί τσας τζείντο ηλίουδιν το γλυτζιήν. Έβαλα την μουσικούδαν μου στην διαπασών μες το αυτοκίνητο, έν με κόφτει αν ηβρέσσιει, ούλλα καλά, αφού φεύφκει μια πολλά δύσκολη χρονιά τζαι για μέναν τζαι για πολλούς αθρώπους. Τζαι αρκέφκω μίσσι μου τον απολογισμό της χρονιάς, τζαι μετρώ τους πόνους, τες αρρώστιες, τες απώλειες, τες λύπες που ήταν πκιό πολλές που τες χαρές φέτος, τζαι λαλώ άτε να μετρήσουμε ακόμα λίον να φύει τούτη η χρονιά τζαι να πάρει τους θανάτους τζαι τους πόνους του σώματος τζαι της ψυσσιής μας, τζαι να’ ρτει πιο πολύν φως τζαι χαρές για ούλλους με την αγκαλιά μας να μεινίσκει ανοιχτή.
Στην τελική, το κεφάλαιο της ζωής το πιο ευάλωτον, το πιο χαρμόσυνον τζαι το πιο δύσκολον εν οι Άνθρωποι. Όποια τζαι αν είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι πάντα ο Άνθρωπος.
marouthki 