Ο πολιτισμός της δυστυχίας

[…]Δεν ξέρω πόσες αγάπες χωράνε στις ζωές μας. Τι γίνεται με εκείνες που δεν τα καταφέρνουν, αν τελικά αξίζει ο πόνος του τέλους, αν αξίζει να δοκιμάσουμε, αν κάποιες σχέσεις κλείνουν για πάντα, αν ανοιγοκλείνουν όπως οι πόρτες στο ροντέο, ίσως όμως κάποτε καταφέρουμε να ζήσουμε εκεί που όλα όσα νιώσαμε δεν τα καθορίζει το τέλος, μα όσα προηγήθηκαν.

Της Βάλιας Τσιριγώτη