marouthki

Κάθε βράδυ μπούκωνα τις λέξεις σου

κι έπειτα άνοιγα το ψυγείο

έτρωγα το μπαγιάτικο φαγητό

έπινα μονορούφι μια παγωμένη μπύρα

λαχταρούσα τα γλυκά του κουταλιού

και με γεμάτο στομάχι ξάπλωνα στο κρεβάτι

δήθεν να κοιμηθώ.

Δεν ήθελα να παραδεκτώ

πόσο σε πεινούσα.

Tις πιο μεγάλες μας στιγμές,

τις ζήσαμε στα πιο μικρά σπίτια.

Πόσο λίγο κράτησε η ευτυχία μας!

Αν αυτό ήταν ευτυχία ή μια ψευδαίσθησή της,

εφόσον δεν αντέξαμε το ψέμα,

πως ήμασταν ευτυχισμένοι.

Tρίβω με σαπούνι το σώμα

να φύγει η μυρωδιά σου.

Το δέρμα ξεφλουδίζει το καυτό νερό,

σαν καθαρό μου φαίνεται.

Δεν πάσχω πια από σένα.

Εκείνη η φωτογραφία πάνω στον τοίχο

_ένα κοινό πεπρωμένο στα πρόσωπα τους.

στα λευκά σεντόνια

στον ήλιο που έρπει στο δωμάτιο

στη βροχή που κτυπάει στο παράθυρο

στις αφαιρέσεις και στους πολλαπλασιασμούς.

Τα σώματά τους

μια ακατανίκητη τρυφερότητα μέσα στον χρόνο.