Για σένα

Όταν μιλάμε και ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον, είμαι χαρούμενη. Δεν με νοιάζει πια το γιατί και το πώς. Όταν μου μιλάς τα βράδια είναι σαν να βυθίζω τα γυμνά μου πόδια στην γαλήνια θάλασσα. «Επιθυμίες στρογγυλές σαν ροδάκινα ανθίζουν μέσα μου όλη νύχτα, δεν μαζεύω πια ό,τι πέφτει.«*

*στίχος της Ανν Κάρσον

Μη φοβάσαι πια

Τις νύχτες που ξυπνάς από

τις φλόγες που απειλούν το σπίτι σου

τα φίδια που ζυγώνουν τα ποδάρια σου

τις καταστροφές και τις σκληρές συναναστροφές

τους δανειστές και τους δικαστές

τις προσευχές που δεν έκανες

τους σπόρους που δεν έσπειρες

τις πέτρες που σε μπούκωσαν

τις τύψεις που σε φόρτωσαν

μ΄ένα τεράστιο γιατί να αιωρείται. 

Κλείσε τα μάτια σου

μη φοβάσαι πια

η βροχή πάντα ξεπλένει τη βρομιά.