-Τρέξε, τρέξε, τρέξε… Πιο γρήγορα. Τρέξε.
Δεν ξέρω ποιο χρώμα έχει ο φόβος. Δεν ξέρω ποιο χρώμα έχεις εσύ, εγώ, αυτός.
-Τρέξε…
Κουράστηκα να φοβάμαι τα πάντα, να φοβάμαι εμένα. Δεν θέλω να με φοβάσαι. Κουράστηκα να τρέχω, να τρέχουμε.
– Τρέξε… Πιο γρήγορα.
Θέλω να πιω έναν καφέ. Μόνος ή μαζί σου. Εκεί ψηλά στο μπαλκόνι. Κι ας βρέχει. Να πιω έναν καφέ. Να μην φοβάμαι πια.
Μην με βλέπεις που τρέχω. Δεν φοβάμαι πια.
Γαλλία, Ιούλιος 2017
Φωτό: Μυρτώ Αριστείδου
Πόση γύμνια ψυχής στα μπαλκόνια αυτα
… Ούτε μια γλάστρα, ούτε ενα εσώρουχο απλωμένο. Το τραπεζακι εκει (μού) φαντάζει εξορία😓
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πράγματι, γύμνια. Και μια θλίψη.😓
Μου αρέσει!Μου αρέσει!