Συντάκτης: marouthki

Κουρασμένη απ΄ τα πήγαινε- έλα, έκανε ένα ζεστό ντους.

Έπειτα στεκόταν πολλή ώρα μπροστά στον καθρέφτη.

Η όψη της σταματημένη μες τον χρόνο.

Χτένιζε τα κατάμαυρα μαλλιά της κι έβλεπε τις κροταφογναθικές αρθρώσεις της.

«Οι μικρορήξεις είναι δυνατόν να προκαλέσουν μεγάλο πόνο», έτσι είπε ο ειδικός.

Κοίταζε το είδωλό της στο κάτοπτρο.

Δεν έκανε καμία κίνηση, ένα νεύμα, μία αλλαγή της έκφρασης.

Μόνο εκείνος ο σπαραγμός φαινόταν ολοκάθαρα τους τελευταίους μήνες.

Σ’ αυτή την εποχή που πιάσαμε πάτο, σ’ αυτόν τον χρόνο που μας έκλεισε την πόρτα, η αλήθεια των φίλων είναι δώρο πολύτιμο.

Ίσως μας υπερασπίζει ακόμα
το φως που προβάλλει δειλά
η μυρωδιά της Άνοιξης
κι ό,τι μας κρατάει ζωντανούς.

(παραφράζοντας τον ποιητή)

Όταν φεύγεις χωρίς μια λέξη, χρωστάς μια εξήγηση.

Κάθε φορά που επιστρέφεις, είσαι πάντα πιο λίγη.

Αύριο Σάββατο 30 Ιανουαρίου, στις 14:30 στη συχνότητα της ΕΡΤ Open 106,7 fm – Ertopen – radio 106,7 με αφορμή το βιβλίο Γραμμή ανάμεσά μας ( ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟ Ροδακιό, 2020) η συγγραφέας Μαρία Τζιαούρη Χίλμερ θα συνομιλήσει με την Μαρία Παπαϊωάννου στην εκπομπή της για το βιβλίο, τη μουσική και τον πολιτισμό «Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια».

Δέκα μήνες πανδημίας ήταν αρκετοί για να χάσουμε την επαφή και την συνάντηση. Δεν βλεπόμαστε, δεν μιλάμε. Κι αν μιλάμε είναι με λεπτά ή έστω κάποιες ώρες λήξεως. Η τρυφερότητα, εκείνη που κάποτε νομίζαμε αληθινή, δεν παίρνει πια καμία μορφή. «Είσαι καλά; Καλά νομίζω». Παύση. Σιωπή. «Μίλησέ μου για σένα. Ρώτησέ για τη λύπη μου. Είμαι χαρούμενη, μ’ακους;»

Με ποια αποθέματα φροντίδας για σένα, τον φίλο, τον εραστή να προχωρήσω; «Μην ανησυχείτε. Θα περάσει».

Δεν μας αναγνωρίζω σε τούτο τον πληθυντικό απομάκρυνσης.