Στα παπούτσια μου

Μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου, ίσως νιώσεις πόσο τον σφίγγουν/ πως τα κότσια που έχει πιο πολύ πόνο του δίνουν/ μα προσπαθεί ν’ αναπνεύσει με τους κάλους εδώ και εκεί/ με τα φάλτσα κάθε χορδής/πως τα «γράψε», «μίλα», «ψάξε», «γέλα» και άλλες τόσες προστακτικές του κόσμου/ πολλές φορές αδυνατούν να πουν/ όσα η σιωπή δεν λέει.

Σωτηρία

Τις Κυριακές περνώ κάτω από την γέφυρα που σκοτώθηκε ο μαθητής μου, ένας γείτονας, ένας ξένος,
φτάνω στη θάλασσα, στα παιδικά μου χρόνια.
Ευτυχώς η ομορφιά του τόπου με σώζει ακόμη.