Μνήμη Έλενας Τουμαζή

Λεπτή γραμμή

Οι άνθρωποι έχουν στην κοιλιά
θραύσματα παραδείσου.

Έρχεται η ώρα
που απ΄τις χαρακιές τους
αναβλύζει κελαηδητό.

Βλέπεις άξαφνα μέσα τους
σαν απο γυαλί μες τον βυθό
κι η θάλασσα
αλμυρίζει
από την αθωώτητά τους

Γίνονται βελουδένιοι και στιλπνοί.
Τα σπλάχνα τους κούνιες
για βρέφη
που ξέμειναν από πατρίδα.

Έλενα Τουμαζή (Ρεμπελίνα)

Σοφία

Ακούς σοφίες από δω και από κει, από «σπουδαία» μυαλά, που άλλα σκέφτονται και άλλα κάνουν, πάει να χαθεί η πίστη σου με τόσα μεγάλα λόγια, ελπίζεις να δέσει κάτι μέσα σου σφιχτά χωρίς σοφίες και λόγια περιττά, σωπαίνεις, σταματάς μπροστά σε τόσο εγωισμό που σε μπούκωσαν, οι φωνητικές χορδές σου πρήζονται, κλείνεις τα μάτια, λες δυο λόγια προσευχή, να σέβεσαι την αγάπη: αυτή ειναι η σπουδαιότερη σοφία.