Απ’ τις στάχτες

Μέσα απ’ τις στάχτες μιας ζωής,
-που ήταν και λίγο θάνατος-
που δεν σ’ αφήνουν ούτε ν’ αναπνεύσεις
στου κόσμου την ερημιά
διψάς την καλοσύνη
αλλάζεις ρούχα, ανθρώπους, βλέμματα ξυπόλυτη στα κίτρινα ηλιοτρόπια
ξεγυμνώνεσαι στον πιο στενό εχθρό σου.

Σε δύσκολους καιρούς

Γεννιέσαι δύσκολα, σε δύσκολους καιρούς
σε πόλεμο, πάνω σε στάχτες,
μεγαλώνεις με καρδιές ανοικτές
φυτρώνει πράσινο φυλλαράκι
δεν κερδίζει ο φόβος σου
ξεγυμνώνεσαι ξανά και ξανά
δεν σε σώζει κανείς, μονάχα ο εαυτός σου
γεννάς δύσκολα, διηγείσαι τις σκληρότητες
στο βάθος βλέπεις τις φωτεινές επιγραφές
ίσως βρεθείς κάποια στιγμή και στον παράδεισο
ακούς την φωνή σου-
δεν είσαι ποτέ βέβαιος για την μνήμη σου.

Αύγουστος

Τον Αύγουστο συναντιούνται ανέπαφα σώματα

τα μάτια, τα χέρια σ΄ένα χρωστούμενο ταξίδι

το πλήθος στα τρένα και στα καράβια

η μητέρα σου μισή χωρίς εκείνον πια

τα βιβλία που δεν διάβασες ακόμα

τον Αύγουστο φυλλομετράς

το λυπημένο πρόσωπο

ο ύπνος σε μια ακρογιαλιά

κι η βάρκα πάντα

περιμένει έναν Αύγουστο.