Ο παπάς μας σήμερα εν γιορτάζει

Η πρώτη φορά που έννεν δαμαί να του πούμε οι κόρες του «χρόνια πολλά παπά». Θυμούμαι τα καλοτζαίρκα που με έμαθεν κολύμπι, να ψαρέφκω με το καλάμι, να καθαρίζουμε μαζί τους αχινούς που έπιανε, να τρώμε πεταλίνες, τα κάμπιγκ στο Governors Beach. Θυμούμαι τον να με καρτερά με το άσπρο Ford Escort του να τελειώσω τα φροντιστήριά μου ως την νύχτα, να με ξυπνά το πρωί να πάω σχολείο, να μου διά βασιλικόν πολτόν πριν τες σημαντικές εξετάσεις στο σχολείο τζαι να μου λαλεί «να το πιείς, διά σου ενέργειαν τζαι δύναμην κόρη μου». Μα τζείνον που εν θα ξηχάσω ποττέ ήταν στο Δημαρχείο της πόλης λίον πριν δώσω εξετάσεις στην κλασική κιθάρα-ήμουν μιτσιά, αρχές του δημοτικού- εφκύκεν ο άγγλος εξεταστής στην πόρτα του αίθουσας που ήταν οι εξετάσεις τζαι λαλεί: who is the next victim? Εκάθουμουν δίπλα του τζαι ρωτώ τον: ίντα που σημαίνει τούτον παπά; Λαλεί, κόρη μου, πως ήρτεν η σειρά σου για την εξέταση. Άτε πήαινε τζαι καλήν επιτυχίαν. Θα σε καρτερώ δαμαί.
Εν η πρώτη φορά που έννεν δαμαί να του πούμε «να ζήσεις παπά». Μα κάθε φοράν, έτσι μέραν, εν να ‘χούμεν πκιόν έναν κόμπον στον λαιμό.

Ο χρόνος τζαι το τραύμα

Ώσπου περνά ο χρόνος, λαλούν, λιανίσκει ο πόνος που σου αφήνει μια απώλεια ή έναν τραύμα. Ο χρόνος εν τζαι χωνεύκει το τραύμα που κουβαλάς. Έρκεται το έναν τραύμα τζαι καβαλλιτζεύκει πα στ’ άλλον. Τζαι συ προχωράς με τούντους κόμπους ούλλους πας στα ζιννίσια σου, μες την καρκιάν σου, τζαι κουντάς τους μέραν με την μέραν, μπορεί ακόμα να λείφκει τζαι ο αέρας που αναπνέεις. Μα λαλεις που μέσα σου- τζαι ας ειν τζαι ψέμαν -πως ο χρόνος μπορεί κάποτε τζαι να σε γιάνει.

Μεταμόσχευση

Μια ξένη καρδιά φύτρωσε στη θέση της δικής μου ανεπάρκειας. Ο δείκτης και ο μέσος των δαχτύλων μου ακούν προσεκτικά τον ρυθμό της. «Προσοχή στους νέους έρωτες», είπαν οι ειδικοί.

Μισή

Οι άλλοι με βλέπουν ολόκληρη· 

είμαι όμως μισή

από τότε που έφυγες,

κι ας λέω ψέμματα στον εαυτό μου,

πως θα φυτρώσει ξανά το κομμάτι μου

που πήρες μαζί σου.