Αστική θλίψη

Η αστική θλίψη δεν βλέπει μήνες κι εποχές

δεν έχει χρώμα μπλε, δε λικνίζεται σε αιώρες

στις παλάμες της βροχή και πέτρες

κρύβεται πίσω απ΄τις κουρτίνες γκρίζων δωματίων

αγαπάει το ταβάνι με νύχια και με δόντια.

Αφωνία

ξεχνάει τα φωνήεντα, απαντάει μόνο στα σύμφωνα

σπάει τις λέξεις στο σκοτάδι

μετράει

365

 

 

 

Σχολιάστε