Μήνας: Ιουλίου 2018

Χαλάνδρι-Αθήνα, Ιούλιος 2018

Τον Ιούλιο σκιάζομαι σιωπηλά.

Οι σκιές του παρελθόντος στον καύσωνα του τώρα.

Δεν θα καψαλιστούν ποτέ;

Τσουρουφλίζουν την επιδερμίδα.

Εγκαύματα όλων των βαθμών.

Θέρος των θεριών και των δαιμόνων.

Κύπρος, Ιούλιος 2018

Πάντα θα προσεύχομαι στα μικρά και τα μεγάλα της ζωής που μου χαρίστηκε.

Αθήνα, Ιούλιος 2018

Φύτεψε αυτή τη συκιά το 1978 όταν ήρθαν εδώ μετά τον πόλεμο. Τα συκαλούθκια της Κλεονίκης είναι η γεύση των παιδικών μου χρόνων, ήταν το gourmet φρούτο των ξενιτεμένων της παιδιών, ήταν τα καλούδια στον καφέ με τους γείτονες. «Φάε κόρη μου, εν γλυτζιά μέλιν, πιο γλυτζιά τζαι που το μέλιν», μου έλεγε και κολλούσαν τα δάχτυλά μας, όταν μαζί τα κόβαμε για να τα βάλουμε μέσα στο πανέρι.
Κάθε φορά που ποτίζω τούτη τη συκιά σκέφτομαι την γιαγιά μου και το «μέλι» της γυναίκας που αγάπησε τόσο πολύ τη γη κι ας ξεριζώθηκε από την δική της. Σαράντα χρόνια συκαλούθκια, σαράντα γλυκόπικρα χρόνια.

Κύπρος, Ιούλιος 2018

Μετά από έναν χωρισμό

όταν αδειάζει το δωμάτιο

μένουν στους τοίχους μονάχα

οι σκιές της ζωής που κάποτε ζήσαμε.

Όσα αγαπήσαμε δεν σωπαίνουν.

Για κείνους που αγαπήσαμε βαθιά

πάντα θα κρύβεται ένα πελώριο πάντα.

Στη σάρκα σου την δροσερή

μπήγω τα δάκτυλά μου.

Να δροσιστώ και να σε πιω,

να ξεδιψάσω θέλω.

Την κάψα που ‘χω στην καρδιά

να ξεθυμάνω κάπως.

Το πάθος μου για σένανε

στα δόντια μου κρατάω.

Η σάρκα σου η ποθητή

στο αίμα μου κυλάει.

Τζ τζ τζ τζι τζι τζιι τζιιι τζιιι ιιι

Staccato

Αccelerando

Ritardando

Ιούλιος μήνας στη κάψα του καλοκαιριού

τ’ακούς θέλοντας και μη.

Τζιτζίκια: η μουσική του θέρους.