Μήνας: Δεκέμβριος 2017

Απολογισμοί, απώλειες, απογοητεύσεις, άλφα στερητικά, αφυδατωμένα κορμιά και μυαλά και η λίστα των Α μεγάλη. Εκπνέει το 2017 αργά και όλοι γλείφουμε λίγοτερο ή περισσότερο τ΄απομεινάρια του.

Κοιτούσε τα στέφανα του γάμου. Τ΄ασημένια στέφανα του γάμου.

Μέσα στο συρτάρι του μυαλού ανέσυρε τα κουφέτα, το νυφικό, τα όνειρα, τα παιδιά.

Για δευτερόλεπτα σκεφτόταν την πρόταση του γάμου. Εκείνη που δεν έγινε ποτέ.

Στέφανα, νυφικό, βέρα, όνειρα, πόλεμος, θάνατος, ορφάνια.

Με το αριστερό χέρι άγγιξε το δάκτυλο της με τη βέρα. Ήταν ακόμα στο δεξί της χέρι.

«Σήμερα γα, σημέρα γάμος γίνεται».

…

-Γιέ μου, να την παντρευτείς. Είναι καλή κοπέλα και σ΄αγαπάει.

Δάγκωσε τα χείλη της σφικτά.  Εκείνες οι κόκκινες σταγόνες κύλησαν στο μαύρο της φουστάνι.

Έκλεισε τα συρτάρια της, σκούπισε με το μαντήλι τα δάκρυα, τα ματωμένα της χείλη.

Έσταζαν ακόμα πόνο. Ασταμάτητο. Χρόνια τώρα.

Έσβησε το φως και ψυθύρισε:

-Τα στέφανα μην ξεχάσεις.

 

 

 

 

-Τον Παύλο θα ήθελα. Ναι, τον Παύλο. Δεν γίνεται, αυτό είναι το νούμερό του. Μα…

…

Μέσα στο κρύο, στον παλιό τηλεφωνικό θάλαμο, έριξα το κέρμα. Πληκτρολόγησα το νούμερό σου. Η γραμμή κτυπούσε. Για πολύ. Όπως η καρδιά μου. Καμία απάντηση. Αύριο πάλι, ψιθύρισα μέσα μου.

…

Έκλεισα πάλι την πόρτα, σήκωσα το μαύρο ακουστικό, έριξα πάλι το κέρμα. Έκανα μια παύση, μια δεύτερη σκέψη. Πληκτρολόγησα πάλι τους πολλούς αριθμούς που μας χώριζαν. Η γραμμή κτυπούσε. Όπως η καρδιά μου. Η φωνή που απάντησε δεν ήταν η δική σου, δεν ήταν γνώριμη, ήταν κρύα, απόμακρη, κοφτή.

-Δεν υπάρχει Παύλος. Κάνετε λάθος.

-Με συγχωρείτε, λάθος αριθμός.

Λάθος αριθμός, λάθος μέτρημα. Ανθρώπινο λάθος, είπαν οι ειδικοί. Έφυγε αμέσως. Δεν πόνεσε.

Στέκομαι έξω από τον τηλεφωνικό θάλαμο. Χωρίς κέρμα. Λάθος. Όλα λάθος. Και δεν σβήνονται.

 

 

Κύπρος, Δεκέμβριος 2017