-Φέρτην να σε σκουπίσω.

-Άπλωσ΄την χαμαί.

-Νύφτου γιέ μου καλά να φύουν οι βρωμιές.

-Σφούτζισε κόρη μου τα μάθκια σου. Μεν κλαίεις.

Νίφκουνται, σκουπίζουνται, απλώνουν την ποτζεί τζαι ποδά.

Η νιψομαντηλιά, που δίχα της έσσιει αθρώπους που έν κάμνουν.

Βρεμμένη για στεγνή εν τζαμαί τζαι καρτερά τους,

να στεγώσουν τα δάκρυά τους, να σφουντζίσει τον κάματό τους.

Η νιψομαντηλιά ακούει την σιγολαλιάν τους τζαι τους αναστεναγμούς τους.

Βρέσσιεται τζαι στεγνώνει τζαι τζείνη μαζί τους,

με τες χαρές τζαι τα μαράζια τους.

-Την νιψομαντηλιά μου κόρη μου μεν την ξιάσεις.

Είπεν μου η γιαγιά μου πα στο κρεβάτι του γηροκομείου.

Τζαι έκλεισεν τα μάθκια της τζαι έσφιξεν η καρκιά μου.