Σήμερα ήρθε στην τάξη μου ένας καινούργιος μαθητής: ο Γιουσούφ από τη Συρία. Φέραμε καινούργια καρέκλα να καθήσει δίπλα στον Αντώνη. Ο Γιουσούφ είναι δύο μήνες στο νησί, ήρθε με τα αδέλφια του με βάρκα, σώθηκαν,αλλά η μητέρα τους βρίσκεται στην Τουρκία. Δεν ξέρει ελληνικά ο Γιουσούφ, κάτι λέξεις μόνο. Στο διάλειμμα εφημέρευα στο προαύλιο και τον είδα μόνο του να κάθεται σ’ ένα ύψωμα με θέα το βουνό. Τον πλησίασα και τον ρώτησα:

– Είσαι καλά;

– Ναι.

– Η Κύπρος πως σου φαίνεται;

-Ωραία, όχι μπουμ μπουμ, μου λέει και βάζει τα χέρια στ’ αυτιά του.

Του χαμογέλασα και απομακρύνθηκα βουρκωμένη. Σήμερα έχει μια γλυκιά ζέστη, είναι ήσυχα εδώ στο σχολείο του χωριού και ο Γιουσούφ απολαμβάνει τη θέα. Χωρίς μπουμ μπουμ.

(Η φωτό είναι από το χωριό Όμοδος, ορεινό χωριό της Κύπρου,  από ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Οι καρέκλες περιμένουν τους καινούργιους ένοικους.)