Στάθηκα στα νερά που κολυμπώ, σ΄ ένα εγκώμιο φυσικής ομορφιάς, μια κατάφαση ζωής δίχως πρόσωπα και πόλεις. Ονειρεύτηκα το κύμα που δε ξεβράζει κορμιά και θαλασσόξυλα ναυαγίων, ούτε στοιχειώνει συνειδήσεις. Ονειρεύτηκα τα παράλια του κόσμου όλου σ΄ένα κρεσέντο ομορφιάς. Ονειρεύτηκα ένα παραδείσιο κόσμο μέσα σε μια πρωτόγονη φύση, να κυριαρχεί η γαλήνη, η πραότητα, η απόλαυση των ηδονών. Κλείνω τα μάτια μου σε κάθε ασχήμια και μπαίνω στα παπούτσια του κόσμου τούτου.

 2016