Έχει την υγεία της. Ακόμη. Εχει δύο παιδιά, όμορφα μέσα κι έξω. Μια δουλειά που τους τρέφει όλους. Δύο σπίτια που δεν της ανήκουν, αλλά τα έφτιαξε με πολύ μεράκι. Ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, που της λείπει. Πιο πολύ της λείπουν οι φίλοι της εκεί ή καλύτερα οι αδελφικοί της φίλοι που ζουν και μεγαλώνουν σαν κι αυτή. Έχει τον σκύλο της, το τρυφερό αυτό πλάσμα. Έχει τη μουσική, το οξυγόνο που αναπνέει. Τα βιβλία που έγραψε κι εκείνα που έγραψαν οι άλλοι.

Κάθε βράδυ μετράει αυτά που έχει. Κάθε βράδυ βλέπει τις ουλές της. Τις χαϊδεύει τρυφερά, τις φιλάει κι έπειτα βυθίζεται στον ύπνο.