Κάθε Παρασκευή φοράω τα χρωματιστά μου φουστάνια και πηγαίνω στη δουλειά. Εκείνα με το κίτρινο του Βαγκ Γκογκ και τα μπλε του Νταλί. Στις φλέβες μου κυλάει ακόμη το κόκκινο του Ρόθκο και κάτω από το θολό μου δέρμα πνίγω τους στεναγμούς. Στην δουλειά με κοιτάνε έκθαμβοι. Πόσο χρώμα σε μια ζωντανή νεκρή;