Όταν μιλάμε και ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον, είμαι χαρούμενη. Δεν με νοιάζει πια το γιατί και το πώς. Όταν μου μιλάς τα βράδια είναι σαν να βυθίζω τα γυμνά μου πόδια στην γαλήνια θάλασσα. «Επιθυμίες στρογγυλές σαν ροδάκινα ανθίζουν μέσα μου όλη νύχτα, δεν μαζεύω πια ό,τι πέφτει.«*

*στίχος της Ανν Κάρσον