Κάθε βράδυ η ίδια ιεροτελεστία: φορούσε τις πυτζάμες του, έπλενε τα δόντια του μηχανικά, κοιτούσε στον καθρέφτη τις άσπρες τρίχες των μαλλιών του και στεκόταν σιωπηλός μπροστά στο είδωλό του για πέντε λεπτά. Τότε περνούσαν από μπροστά του σαν ταινία, όλες εκείνες οι στιγμές μιας περασμένης ζωής χωρίς κενά, χωρίς φόβο, χωρίς ατελείωτες ιστορίες.

Κάθε βράδυ νιώθει γέρος. Μόνο η μνήμη του δεν γερνάει.