Ο φίλος είναι εκεί όταν σε βλέπει να γκρεμοτσακίζεσαι, να έχεις γονατίσει στο χώμα ξανά και ξάνα, να τρως τα μούτρα σου, τις απογοητεύσεις, τα όχι. Ο φίλος που ξυρίζει το κεφάλι του γιατί σε ξύρισε εσένα η αρρώστια, σε μάζεψε μεθυσμένο πολλά βράδια γιατί ο έρωτας δεν ήταν έρωτας, ο φίλος που σε τρελαίνει στο αμάξι με τις λέξεις και τις μουσικές όταν εσύ δεν μπορείς ν΄αρθώσεις ούτε μια συλλαβή, ούτε έναν φθόγγο. Ο φίλος που σου μαγειρεύει και όταν ακόμη αρνείσαι πεισματικά να φας. Ο φίλος που αγαπά το δικό σου μοναδικό, πανέμορφο σώμα και πρόσωπο με τις ουλές και τα σημάδια του. Αυτό είναι το πρόσωπο του πραγματικού φίλου.