Στο πατρικό σε περιμένουν (ή και ίσως όχι πια) οι φωνές των ανθρώπων που σε μεγάλωσαν, σε μάλωσαν, σ’αγκαλιασαν, σε φίλησαν. Σε περιμένουν κι εκείνες οι γωνίες και τα πράγματα που μικρός ίσως αγνοούσες, μα τώρα μεγαλώνοντας προσέχεις όλο και πιο πολύ γνωρίζοντας πόσο φθαρτοι και περαστικοί είμαστε σε όλα.