Το καλοκαίρι φανερώνει τις ελλείψεις, τις εκκρεμότητες και τις αναβολές μας.
Γυμνάζουμε τις λέξεις μας τον χειμώνα για να λιώσουν στο λιοπύρι του καλοκαιριού.
Τις ενοχές και τις τύψεις χώνουμε βαθιά στη χρυσή άμμο.
Μα οι τελευταίες ξεθάβονται στο πρώτο αεράκι.
Σε ενοικιαζομενα δωμάτια διανυκτερεύουν συσσωρευμενα τ΄αποθέματα της μοναξιάς μας.
Με θέα τη θάλασσα ή το βουνό ατενίζουμε μ΄ένα γυμνό παράπονο και δεν μιλάμε.
Μέχρι το ξημέρωμα που ψάχνουμε λίγη ζάχαρη ή λίγο αλάτι να νοστίμισει κάπως την επόμενη μέρα.
Διαβάζουμε πολλά βιβλία και βρίσκουμε ωραίες τις ζωές των άλλων στο χαρτί.
Και οι δικές μας ζωές πόσο ξένες γίνανε;
Η καλοκαίρια ισως κουράζει κάποιους από μας.
Τελειώνει ο Αύγουστος και ξεκινάει ο επόμενος.
Τερματισμοί και αφετηρίες πάλι και πάλι.
Οι επιθυμίες δεν έχουν εποχή.
Ούτε και η μνήμη μας.
marouthki 