Εκείνη η γραμμή ανάμεσα στα στήθια σου,

εκεί που ο ιδρώτας γίνεται αυλάκι να δροσίσει τα χείλη μου

τις μέρες του καύσωνα ή τα ζεστά βράδυα του καλοκαιριού,

που ποτέ δεν μοιράζεσαι το μαξιλάρι μου,

μα φεύγεις ανυπόδητη και σιωπηλή,

χωρίς υποσχέσεις,

ίσως κρυμμένες, καλά καρφιτσωμένες στην καρδιά κρυφές ελπίδες,

πως εκείνη η γραμμή ανάμεσα στα στήθια σου

θα έρχεται στον ύπνο μου,

να μου θυμίζει ξανά και ξανά την ύπαρξη του μη εφικτού έρωτά μας.