Ας υποθέσουμε πως κοιμάσαι σε μια ακρογιαλιά.
Και ξυπνάς σε μια άλλη.
Περπατάς στα ίδια βήματα.
Κοιτάς τα πουλιά που πετάνε πάνω απ’ τους βράχους.
Ακούς το κύμα σε andante.
Σκέφτεσαι όλα εκείνα που δεν έγιναν.
Κάποτε λες στον ευατό σου «έτσι είναι».
Γίνεσαι συλλέκτης απλών στιγμών.