Τα γεννάς εύκολα ή δύσκολα, συνήθως είναι δύσκολα, καμία γέννα δεν είναι ωραία κι ας μην λέμε χαριτωμενιές, μέχρι ν’ ακούσεις το πρώτο τους κλάμα, κλαις και συ από χαρά, από τον πόνο, από την επιλόχεια που ακολουθεί. Κλαίνε μετά γιατί πεινάνε, κλαίνε γιατί χτυπάνε, κλαις και συ γιατί τα βλέπεις και πονάνε μα είσαι εκεί. Μετά κλαίνε γιατί δεν πέτυχαν εδώ κι εκεί, κλαίνε γιατί τους τέλειωσε ο έρωτας, γιατί χωρίσανε, γιατί οι φίλοι δεν ήταν τόσο φίλοι. Εσύ δίπλα τους. Κλαις μαζί τους ή κρυφά τους, δίνεις συμβουλές, αρχές, κουράγιο, πολλές αγκαλιές, ατελείωτα φιλιά. Είσαι εκεί. Από τότε που ανοίγουν τα μάτια τους στον κόσμο μέχρι να κλείσεις τα δικά σου.
Motherhood: never ending story.