Κάθε μέρα ζούμε χάνοντας.
Συγκατοικούμε με τις απώλειες φίλων, ευατών, σχέσεων, πατρίδων.
Μέχρι να αποδεχτείς την μια απώλεια έρχεται η επόμενη.
Κι αναρωτιέσαι πόσο γρήγορα μπλέκτηκε ο ενεστώτας με τον παρατατικό και τον αόριστο.
Και τούμπαλιν.
Βάζουμε άνω τελείες, στιγμιαίες παύσεις και ξανά απ΄την αρχή.
Συγκάτοικοι με τη ζωή και το θάνατο.