Η αστική θλίψη δεν βλέπει μήνες κι εποχές
δεν έχει χρώμα μπλε, δε λικνίζεται σε αιώρες
στις παλάμες της βροχή και πέτρες
κρύβεται πίσω απ΄τις κουρτίνες γκρίζων δωματίων
αγαπάει το ταβάνι με νύχια και με δόντια.
Αφωνία
ξεχνάει τα φωνήεντα, απαντάει μόνο στα σύμφωνα
σπάει τις λέξεις στο σκοτάδι
μετράει
365