Ίντα κακόν εν τούτον να μεν μπορείς να τζοιμηθείς τζαι άυπνος να μηνήσκεις;

Να κλείουσιν τα μάθκια σου που μαύρην κούρασην τζαι να ποτζοιμάσαι λίον.

Μα να στριφογυρίζεις συνεχώς τζαι αναπαμόν εν βρίσκεις.

Τζαι έρκεται το ξημέρωμα τζαι ο πετεινός λαλεί το.

Τζαι συ κομμάθκια κούρασης έσσιεις εις το κορμίν σου.

Τζαι αναρωθκιέσαι ίντα κακόν εν που’ γίνεν τζαι κλέψαν σου τον ύπνον.

Τζαι καρτεράς ξανά π’ αρκής για να νυχτώσει πάλαι.

Ο ύπνος ο γλυτζής να σου τυλίξει το κορμίν στου μεταξιού το χάδι.

Τζαι να ξυπνάς που το πουρνόν ανάλαφρος τζαι πάλαι.

-Ύπνε μεν είσαι άνοστος, οι αθρώποι αγαπούν σε.

Εν έσσιει πλάσμαν πας την γην την αυπνία ν’αγαπά τζαι σένα να σε δκιώχνει.