Εκεί ψηλά στα σκοτεινά ζούσες πεθαμένη.
Τα χείλη σου δεν ζούνε πια.
Η μήτρα σου ξεράθηκε και τα βυζιά σου στέγνωσαν.
Και τα μαλλάκια τ’ όμορφα δεν τα’ λουζε μια αχτίδα φως.
Εκεί ψηλά στον πύργο σου κλείστηκες πληγωμένη στους ραγισμένους τοίχους του.
Σκύβεις το κεφάλι, κλείνεις τα μάτια και καρτερείς.
-Ποιος είπε πως αυτοί που ζουν δεν είναι πεθαμένοι;
Κύπρος, Μάιος 2018