Σβήνεις, ανάβεις, θα σβήσεις θ΄ανάψεις.
Φως, σκοτάδι, χαρά, λύπη, ευτυχία, πόνος.
Γεννήσεις, θάνατοι, απώλειες, άδειες καρέκλες.
Ανάβω κεριά, εύχομαι, προσεύχομαι σ΄έναν Θεό.
Τον δικό μου, τον δικό σου Θεό, έναν άλλο Θεό.
Που είναι τούτος ο Θεός;
Δάκρυα που χύνονται τούτες τις μέρες για όσα δεν πρόλαβαμε να ζήσουμε μαζί.
Ανάβω, σβήνω και σε θυμάμαι.
Πάντα.
Μόναχο, Δεκέμβριος 2017