Πάει ο παλιός ο πόνος;

Κάθε φορά που πονάω λίγο θυμάμαι εμένα παιδί.

Χαρούμενο, γελαστό, σκανδαλιάρικο.

Ο πόνος τότε μετατρεπόταν σε παιγνίδι.

Ο πόνος τώρα- μεγάλο παιδί πια- ένα άλλο παιγνίδι.

Εγωιστικό, πονηρό, ψυχοφθόρο παιγνίδι.

Πεθαίνει ο παλιός ο πόνος όπως εκείνο το σκανδαλιάρικο παιδί;

Έρχεται ο νέος, φωλιάζει στον παλιό κι αυγατίζει.

Ο πόνος φυτρώνει, μαραίνεται, επανέρχεται.

Δεν πάει ποτέ ο παλιός ο πόνος.

Αλλάζει μόνο όψη.

Και πονάει.