Πάει ο παλιός ο πόνος;
Κάθε φορά που πονάω λίγο θυμάμαι εμένα παιδί.
Χαρούμενο, γελαστό, σκανδαλιάρικο.
Ο πόνος τότε μετατρεπόταν σε παιγνίδι.
Ο πόνος τώρα- μεγάλο παιδί πια- ένα άλλο παιγνίδι.
Εγωιστικό, πονηρό, ψυχοφθόρο παιγνίδι.
Πεθαίνει ο παλιός ο πόνος όπως εκείνο το σκανδαλιάρικο παιδί;
Έρχεται ο νέος, φωλιάζει στον παλιό κι αυγατίζει.
Ο πόνος φυτρώνει, μαραίνεται, επανέρχεται.
Δεν πάει ποτέ ο παλιός ο πόνος.
Αλλάζει μόνο όψη.
Και πονάει.