Αποκαλόκαιρο βαθύ

Τα τζιτζίκια που ακούγονται ακόμη δεν αφήνουνε το καλοκαίρι να φύγει.

Τα κουνούπια βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τις λεπτές κουβέρτες του φθινοπώρου. 

Τα τσιμπήματά τους στα τελευταία σημάδια του λιοκαμμένου κορμιού σου επιμένουν σ’ εκείνες τις νύχτες με τ’ ανοιχτά παράθυρα.

Τα σύκα και τα σταφύλια είναι γλυκά σαν μέλι που γαργαλάει τον ουρανίσκο.

Το αποκαλόκαιρο σιγά σιγά ξεθωριάζει. 

Του χρόνου θ’ ανταμώσετε και πάλι. 

Δεν είναι μακρυά.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s