Δεν πάω ποτέ με άδεια χέρια. Κουβαλάω σε αλουμινόχαρτο ό,τι απομένει από το μεσημεριανό και σκέφτομαι ότι είναι από τους λίγους που περνούν καλά στη δουλειά τους. Γελάνε και τα μάτια του. Με το αφεντικό του μένω στα απολύτως απαραίτητα «μια zero, τα πιτσίνια και ένα Davidoff classic, παρακαλώ». Τις προάλλες τον είδα να τρώει με το πλαστικό κουταλάκι των παγωτών. Το φαγητό που είχα φέρει για τον Μαλλού. Ντράπηκα λίγο που ήξερα το όνομα του σκύλου και όχι το δικό του, σκέφτηκα ότι τελικά είναι κι αυτός ένας απλός υπάλληλος όπως όλοι μας και αποφάσισα να φροντίζω λίγο παραπάνω τις μερίδες μου.

της Στέργιας Κάββαλου

(απόσπασμα από το βιβλίο The story of a moment,

Wunderart Productions, Ιούνιος 2017)

Σκιάθος, Αύγουστος 2016