Όλα καθαρά και τακτοποιημένα. Μέσα κι έξω από το σπίτι. Ειδικά εκεί στη βεράντα, τα φυτά, τα έπιπλα κήπου, τα δέντρα και το γιασεμί. Αυτή η μυρωδιά του γιασεμιού έχει χαρακτεί στο κεφάλι μου από τότε που ήμουν μικρή, όταν περνούσα έξω από το σπίτι της. Κάτω απ΄το γιασεμί βρήκαν σκοτωμένο τον γιο της. Αυτοκτόνησε με το κυνηγετικό του πατέρα, που δεν πρόλαβε να τον μεγαλώσει. Ένας από τους αγνοούμενους της εισβολής. Η μάνα του τον μεγάλωσε μόνη της μετά τον πόλεμο.

Τον βρήκαν οι γείτονες,  γιατί αυτή ήταν στην δουλειά. Όταν την ειδοποίησαν για το κακό, έτρεξε σπίτι και τον είδε σε μια λίμνη αίματος κάτω από το γιασεμί εκεί στο πλατύσκαλο. Θα ήταν με το ζόρι εικοσιδύο χρονών, φοιτητής ακόμα στην Αθήνα, επέστρεψε στο πατρικό για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Κλειστός χαρακτήρας και θλιμμένος. Οι κουβέντες του λίγες. Έτσι έλεγε η μάνα μου όταν κουβέντιαζε με τη γειτόνισσα.

-Το λάστιχο, το λάστιχο του νερού, φώναζε αυτή όταν τον αντίκρυσε. Να καθαρίσουμε την αυλή από τα αίματα. Γεμίσαμε αίματα παντού, ούρλιαζε καθώς αγκάλιαζε το νεκρό σώμα του παιδιού της. Γιατί γιέ μου; Γιατί αγόρι μου; Πόσο αίμα; επανάλαμβανε μέσα στους λυγμούς της.

Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα ήταν ένα από τα ομορφότερα των παιδικών μου χρόνων. Κλασική ομορφιά. Πάντα καθαρό και τακτοποιημένο. Όλα στη θέση τους. Το κρατούσε ζωντανό και μετά τους νεκρούς της. Την κρατούσε ζωντανή ακόμα.

Πέρασα χτες έξω από το σπίτι με το νούμερο 22. Καθαρά όλα και τακτοποιημένα. Φυτά, γλάστρες, έπιπλα κήπου. Κοντοστάθηκα να το θαυμάσω. Κάτι έλειπε. Το γιασεμί ξεράθηκε.

Κύπρος, Ιούλιος 2017