Στις στάσεις των λεωφορείων κοντοστέκονται οι άνθρωποι και μαζί τους οι φόβοι και οι τιμωρίες τους. Στις στάσεις των λεωφορείων κοιτάς τα βλέμματα ανθρώπων με τα καλάθια και τα σακίδιά τους γεμάτα στιγμές. Συχνά εκεί ακούς μικρές και σπάνιες ιστορίες μεγάλων ανθρώπων. Στις ίδιες στάσεις των λεωφορείων βλέπεις τη μοναξιά να περιμένει στα πρόσωπα και τα χέρια τους. Ίσως γιατί το καλοκαίρι τα σώματα ιδρώνουν παραπάνω και κολλάει η απουσία στο δέρμα.  Και πίνουν νερό για να ξεδιψάσουν για όσα δεν έρχονται.