Σε βλέπω πίσω από τα συρματομπλέγματα

ν’ ακουμπάς το πρόσωπο στο τζάμι.

Να βλέπεις τα πουλιά πως μαζεύουν την τροφή τους.

Ν’ ακούς τη βροχή και να μυρίζεις το χώμα.

Να κάθεσαι στην αιώρα και να σε λούζει ο ήλιος.

Να γράφεις πάνω στο χιόνι τις λέξεις σου.

Να φτιάχνεις τσάι από δυόσμο.

Να χαμογελάς και να κλαις στις στιγμές που σε στιγμάτισαν.

Ποιος μας τεμάχισε την ψυχή; 

Ποιος μας μοίρασε το νησί στα δυό;

Σε βλέπω πίσω απ’ τα συρματομπλέγματα.

Λευκωσία, Μάιος 2017