Η γη που γεννήθηκα μοσχοβολούσε από τα πορτοκάλια και τα λεμόνια.

Φρούτα λαμπερά με χυμούς και μέλι εμποτισμένα,

όπως τους ανθρώπους που τα φρόντιζαν στα περβόλια τους.

Τ΄αφήσαμε πίσω μας πάνω από σαράντα χρόνια.

Άλλοι κόβουν τούτους τους καρπούς, άλλοι τους γεύονται πια.

Φυλλομετρούμε την ιστορία με ψηφίσματα, ψηφιδωτά, ψέμματα.

Φυλλομετρούμε τις πληγές, τις δικές μας και των απέναντι

με ανεπίδοτες υποσχέσεις , ελπίδες και αναπάντητα γιατί.

Φυλλομετρούμε το χρόνο με αναμνήσεις και δάκρυα.

Η γη που με φιλοξενεί μοσχοβολά ακόμη πορτοκάλια και λεμόνια.

Ευχαριστώ την.