-Κοίτα μια λίμνη, ένας σκύλος, μια μαργαρίτα…

-Φτιάξε έναν χαρταετό να πετάξουμε πάνω από την θάλασσα.

Το δικό μου «είναι ώρα για ύπνο» διακόπτει την ιστορία που φτιάχνουν  τα παιδιά στο χνωτισμένο παράθυρο του χειμώνα. Λίγα λεπτά αρκούν κάθε βράδυ για να σχηματιστεί μια μικροσκοπική ιστορία στα χνωτισμένα παράθυρα του δωματίου.  Να ονειροπολείς , να φαντάζεσαι  όλα αυτά τα φανταστικά της ζωής μέσα από τα παιδικά μάτια. Και ξαφνικά  έρχεται αυτό το «είναι ώρα για ύπνο», για ένα πιο μεγάλο ύπνο που διακόπτει τους μικρότερους ύπνους.  Και μου δίνω μια σφαλιάρα ορατή στο ακατανόητο θάμπος του δικού μου κόσμου για ν΄αφήσω την ιστορία στο παράθυρο να ολοκληρωθεί.