Όταν το μυαλό, η ψυχή, η καρδιά, τα χέρια, το σώμα ολόκληρο «μαγειρεύουν», τα υλικά σμίγουν και πλάθονται καλύτερα. Κι είναι πολύτιμο να ξέρεις να μοιράζεσαι, να δοκιμάζεσαι, να μην ησυχάζεις την πείνα σου. Να πλάθεις και να πλάθεσαι, να βουτάς στα υλικά, να τα δουλεύεις με στοργή και σβελτάδα. Η «ζύμη» γίνεται σημείο αναφοράς σου και το αποτέλεσμα μαγικό.