Όσο αγγίζουμε ακόμη ο ένας τον άλλο, όσο ακούμε τις ανάσες μας, όσο χαιδεύουμε τα μαλλιά, όσο χανόμαστε στους ουρανίσκους μας, όσο ζαχαρώνουμε τα χείλη μας με φιλιά, όσο σκουπίζουμε την λύπη των δακρύων μας, όσο δεν αφήνουμε την γύμνια να κρυώσει από πάθος και πόθο, όσο σβήνουμε τις αποχές και τις ενοχές, τις ελλείψεις και τις τύψεις, όσο τα σκοτάδια μας φωτίζονται και οι σκιές μικραίνουν, όσο δεν λειτουργούμε σαν μπιμπελό, όσο δεν περπατάμε σε ξυλοπόδαρα, όσο με ψάχνεις και σε ψάχνω, όσο κάνουμε διαδρομές, όσο έχουμε αδυναμίες, όσο ζούμε ακόμα.