Πηγαίνω στο κομμωτήριο όλο χαρά, αισιόδοξη ότι δεν θα είναι γεμάτο λόγω καύσωνα, τέλη Ιουλίου. Με το που μπαίνω ακούω χάχανα και βλέπω τον χώρο γεμάτο κυρίες από 60 μέχρι 80 χρονών. Την πατήσαμε λέω, αύριο θα φύγω από δω. Η κυρία Σούλα, καστανή, ετών 70βάλε λέει στην κυρία Κούλα:
– Να μου τα κάνεις κοκκινοπορτοκαλί!! Χαχα!
Η κομμώτρια μένει κάγκελο.
– Θα πάω στην Αθήνα σ’ ένα reunion και θα δω ένα παλιό αμόρε που με ήθελε πάντα κοκκινομάλλα. Τελικά παντρεύτηκε μια άλλη συμφοιτήτριά μας, είπε η κυρία Σούλα και ξεκίνησε ένα τσιριχτό και διαρκές γέλιο σε ψηλές τονικότητες σοπράνο κολορατούρας.
Εγώ που καθόμουν δίπλα της χαμογέλασα, με κοιτάει, με σκουντάει και μου λέει:
– Κοριτσάκι μου και συ όταν μεγαλώσεις θα γελάς σαν εμένα με παλιές ιστορίες που κάποτε γι’ αυτές έκλαιγες.
Μου έφτιαξε τη μέρα. Μήπως ν’ αλλάξω χρώμα στο μαλλί;