Φοβόσουν και φοβάσαι ακόμα τη γυναίκα. Την αληθινή γυναίκα. Που είναι ευφυής και ξέρει τι θέλει. Γυναίκα για σένα σημαίνει συμβίωση και δέσμευση, την οποία επί της ουσίας τρέμεις. Γι΄ αυτό διαλέγεις αυτές που δεν μπορούν vα κάνουν σχέση και συμβίωση, γυναίκες χωρίς πολλές απαιτήσεις, παντρεμένες ή χωρισμένες με παιδιά. Το τελευταίο δεν το άντεχες με τίποτα. Να ερωτευτείς κάποια που έχει παιδιά κάποιου άλλου άντρα και όχι τα δικά σου; Αδύνατον! Σου συνέβηκε όμως και ο  θυμός σου, μεγάλος και τραχύς, πνιγμένος παντού και πάντοτε, αλλά εκεί και να κοχλάζει.  Για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι σου αξίζει η κακοποίηση, λες και είναι ηδονή. Πιστεύεις ότι αξίζεις ν΄αγαπηθείς;  Μέχρι τώρα έχεις τιμωρήσει αγρίως τον ευατό σου και τις γυναίκες που ήσουνα μαζί τους, επειδή πίστευες το αντίθετο. Και όμως ερωτεύτηκες μια γυναίκα, απ΄ αυτές που στην ουσία σιχαινόσουν.

Η εξωτερική τάξη των πραγμάτων της ζωής σου έκρυβε καλά την έσω αταξία του αδιέξοδου έρωτά σου μαζί μου. Η συνεχής εσωτερική υπενθύμιση για τη ματαιότητα της ύπαρξής σου στη παρούσα κατάσταση και η πίκρα απέναντι στην προτετελεσμένη  διαδρομή σ΄ έπνιγε στη αγριέμενη θάλασσά σου. Έπρεπε ν΄ αποφασίσεις: να δώσεις μια γερή γροθιά και να σπάσεις τον γυάλινο κόσμο των νευρώσεων σου ή να συνεχίσεις να υπάρχεις σ΄αυτό το δανεικό πλαίσιο ζωής.

 «-Σου έχω λείψει, με πεθύμησες;»  Σε  ρωτούσα το ανθρωπινότερο πράγμα στον κόσμο και συ με πήγαινες μέσω Ινδίας στην Καρδίτσα ή δεν απαντούσες καθόλου. Αρνιόσουν πεισματικά ν΄ απαντάς με αμεσότητα συναισθήματος στο ερώτημα και σιωπούσες. Μια σιωπή που σήμαινε you can’t handle the truth. Και τότε ήταν που υπενθύμιζα στον ευατό μου να με φτύσω τόσο δυνατά στα μούτρα πριν το κάνω στα δικά σου μούτρα κάνοντας μια έκφραση αηδίας.

Το βράδυ που χωρίσαμε σου είπα: «Σκοτώνουμε έναν έρωτα πριν τον αφήσουμε καν να ζήσει» . Το ίδιο βράδυ περπατούσα στο δρόμο για ώρα κλαίγοντας, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Κάποια στιγμή δεν άντεξα, λύγισα στα γόνατα εκεί χαμηλά στην άσφαλτο, ουρλιάζοντας από τον πόνο που μου’ τρώγε τα σωθικά για έναν έρωτα ημιτελή και ευτελή. Είχα κατέβει όσο πιο χαμηλά γινόταν, εκεί στην άσφαλτο που έκαιγε, δεν μπορούσα να κουνηθώ, είχα πετρώσει. Είχα κατέβει τόσο χαμηλά μαζί σου, αλλά ξανασηκώθηκα για να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στη ζωή μου. Χωρίς εσένα, χωρίς έναν έρωτα ευτελή και αιώνια ημιτελή.