Από τη θάλασσα εισέβαλαν οι κατακτητές και εμείς πνίξαμε τα όνειρά μας στο βυθό της. Πάνω σε σχεδίες και γεμάτα καράβια φτάσαμε στη στεριά, τη νέα πατρίδα με τις παράπλευρες απώλειές μας. Στη θάλασσα θυμάμαι καλοκαίρια της παιδικής και εφηβικής χαράς. Οι έρωτες και οι φιλίες ανεξίτηλα γραμμένες στη γεωγραφία των ελληνικών νησιών. Ωραία και τα πάρκα και τα κάστρα, οι λίμνες και οι Άλπεις, το πράσινο της Ευρώπης που έζησα. Επιλέγω όμως την αλμύρα της Μεσογείου, που αφήνει στο δέρμα και τη ψυχή το καθάριο και την καυτή άμμο που ξαναγράφουμε τ΄ όνομά μας. Γιατί το ατελείωτο μπλε της θάλασσας που γίνεται ένα με το γαλάζιο τ΄ουρανού δεν μπορεί να το αγγίξει κανένας εισβολέας.

Πωμός, Κύπρος 2015