Κυριακές καλοκαιριού είναι τα μισοάδεια φλιτζάνια του καφέ και τ΄ ανοιχτά  περιοδικά στον κήπο. Είναι οι Κυριακές που ημερεύουν οι ψυχές και τα σώματα απλώνουν πλαδαρά και τεμπέλικα στο λιοπύρι. Είναι τ΄ αλμυρά φιλιά της αμμουδιάς. Είναι τα μαγιό που κρεμάνε κουρασμένα στις αυλές για να στεγνώσουν τις βουτιές τους. Είναι το αρνάκι στη γάστρα με θυμάρι και ο ψαρομεζές στην ακροθαλασσιά με τσίπουρο. Είναι ο απόηχος των παραστάσεων στ΄ αρχαία θέατρα και τα υπαίθρια κοντσέρτα. Είναι τα πλοία και τα τρένα που φεύγουν για όπου και συ επιβάτης τους χαμογελάς χαζά. Είναι οι Κυριακές που πηγαίνεις κάπου και φεύγεις ώρες και μπύρες αμέτρητες αργότερα. Είναι τα μεθύσια με τη θάλασσα, τους φίλους, τα βιβλία και τις μουσικές χωρίς τα πρέπει. Είναι ο Βαν Γκογκ που βλέπεις στο Μουσείο σιωπηλά και ταξιδεύεις στα ηλιοτρόπια χαϊδεύοντας κάθε του κίτρινο. Κυριακές καλοκαιριού είναι τα κάδρα που κρατάς ολόχρονα κι είναι η δική σου χώρα.

Μόναχο, Αύγουστος 2015