Έβλεπα στον ύπνο μου τον πυργίσκο, εκείνον στα Βόρεια λουσμένο στο πράσινο. Εκεί που δύο άνθρωποι με τα σώματα, τις σκέψεις και την ψυχή τους σκαρφάλωναν στο χιόνι, τον ήλιο και τη βροχή. Και συνέθεταν παραμύθια και κοιτούσαν εκεί ψηλά τον κόσμο να παλεύει για ένα βλέμμα, μια στοργή, για ένα χαμόγελο, να θέλει να περάσει καλά, να σφίξει τα χέρια, να νιώσει την ανάσα του άλλου δίπλα του και να κοιμηθεί χωρίς εφιάλτες. Εκεί που δύο άνθρωποι διαφορετικοί βρέθηκαν σ’ ένα κοινό τόπο, όπως το εννόησε εκείνη η ελπίδα της πιο σφικτής αγκαλιάς. Εκεί, όπου πίσω απ΄ το κλειδί σφάλιζαν την χαρά, τον έρωτα, την άνευ όρων, δίχως αρχή και τέλος συνύπαρξή τους. Είμαι ακόμα στον πυργίσκο, κρύβω στον κόρφο μου τις αναμνήσεις κι ονειρεύομαι…

Fuessen, Germany

Photo Johanna Gardel