Η Κύπρος του ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Τα μαύρα καλοκαίρια του νησιού της Αφροδίτης: το πραξικόπημα και η εισβολή, η πτώση του Ήλιος, η έκρηξη στο Μαρί. Σήμερα θυμόμαστε τις δολοφονίες του Ισαάκ και του Σολωμού. Τους Γκρίζους Λύκους και την πράσινη γραμμή. Μόνο σήμερα. Κάνουμε μνημόσυνα για τις μαύρες επετείους και μετά η μνήμη μας χαλάει, σβήνει, ξεθωριάζει. Τους ενόχους δεν τους εντοπίσαμε ποτέ και δεν καταδικάστηκαν από κανένα δικαστήριο. Και εμείς ήσυχοι παραθερίζουμε. Και είμαστε στο ΔΕΝ ΞΕΝΝΩ στα μαθητικά τετράδια και μια πράσινη γραμμή, ορατή και μισητή, με τη σημαία του αίσχους χαραγμένη στον Πενταδάκτυλο εδώ και 42 χρόνια. Αυτή την τεράστια σημαία συνοδεύει το σύνθημα του Κεμάλ Ατατούρκ: “Ne mutlu turkum diyene” (τι ευτυχία να λες, είμαι Τούρκος).  Σκατά στις σημαίες όλου του κόσμου! Σημαία και σύνθημα φωτίζουν με προκλητικότητα χιλιάδες λαμπιόνια κάθε βράδυ και τα φώτα της ντροπής να μη σβήνουν ποτέ. Και όταν ο γιός, ο άντρας, ο πατέρας, ο παππούς ακόμα αγνοείται δεν ξεχνάς.

Πενταδάκτυλος, Κύπρος 2016