Ο άνθρωπος είναι όπως το γλυκό: δεν φτάνει η ωραία εξωτερική του εμφάνιση αλλά η μέσα του ομορφιά και γλύκα. Το γεύεσαι, λιώνεις με την γεύση του, βρίσκεσαι από τον ουρανίσκο στον έβδομο ουρανό, από «στόμα σε στόμα» μένει αξέχαστο, σκαλίζει την μνήμη τσιγκλώντας σε  να επιστρέφεις  ολοένα σ΄αυτό, επιλέγεις την σιγή ή τον θόρυβο μαζί του, μα κυρίως γουστάρεις την απλότητα που μέσα της κρύβει όλο τον πλούτο. Δεν φοβάσαι ούτε τη ζάχαρη ούτε το αλάτι του. Μπαίνεις στο παιχνίδι μαζί του και το ζεις, το απολαμβάνεις πλήρως και εντελώς.

Η επιθυμία για γλυκό, αυτή που σε κυκλώνει όμορφα κάνοντας πέρα την «αθυμούσαν καρδίαν» ελαφραίνει το όποιο σου βάρος. Η επιθυμία που κρατάς την ανάσα σου να μην τελειώσει, εκείνη που αποφασίζεις ν’ αγαπάς και να μοιράζεσαι χωρίς καθυστερήσεις και κολλήματα. Η επιθυμία που σου λέει ήσυχα: το ξέρω, η ζωή είναι ωραία και γλυκιά.

Χαλβάς σιμιγδαλένιος με γλυκό κιτρόμηλο